Aby postanowienie noworoczne w postaci biegania czy schudnięcia po raz kolejny nie zakończyło się niepowodzeniem, warto zastosować wskazówki psycholog. Radzi ona, by obrać sobie realny cel, mieć konkretny plan jego realizacji, poprosić o pomoc bliskich, nie chwalić się w necie i skupiać się na szybko zauważalnych efektach.
Początek roku sprzyja postanowieniom. Wiele osób chce wtedy zrobić coś ze swoim życiem lub/i ciałem, np. poprawić stan zdrowia (także psychicznego) albo schudnąć. Bieganie, niejedzenie słodyczy znakomicie się w to wpisuje, więc często jest przedmiotem tych planów.
Jednak wiele z nich, prędzej czy później, spala na panewce. By tym razem było inaczej, warto trzymać się pewnych zasad. Powstały one na bazie badań i porad prof. Aleksandry Łuszczyńskiej z SWPS. To specjalistka z dziedziny psychologii, która kieruje Centrum Badań nad Zdrowiem i Zachowaniami Zdrowotnymi na tej uczelni.
Realne postanowienie noworoczne
Mając cel w bieganiu, łatwiej nam będzie zmobilizować do systematycznych ćwiczeń. Jeśli dopiero zaczynamy bieganie, nie porywajmy się na maraton albo zgubienie 20 kg. Przygotowujmy się do krótszych zawodów, np. na 5 km i z czasem zwiększajmy dystans. To samo tyczy się objętości na treningach czy redukcji masy ciała.
Dzięki temu organizm będzie w stanie na bieżąco adaptować się do rosnących obciążeń fizycznych i psychicznych. W przeciwnym razie narażamy się na kontuzje, np. ścięgna Achillesa czy aparatu kostno-stawowego (stopy, kolana).
Konkretny plan aktywności fizycznej
Powinniśmy określić, co, kiedy, ile razy i jak długo / jak intensywnie robić, np. biegać czy szybko spacerować trzy razy w tygodniu o godz. 7 w umiarkowanym tempie przez 40 minut czy przez 5 km.
Najlepiej mieć stworzony przez profesjonalistę plan, który będzie stworzony ściśle pod nas, czyli będzie uwzględniać nasze możliwości, ograniczenia itd. Ostatecznie można posiłkować się gotowcem z internetu, ale należy to czynić ostrożnie.
Takie podejście sprzyja regularności, która stanowi klucz do czerpania pozytywnych efektów – nie tylko w kontekście sportów wytrzymałościowych, ale również zdrowotnych jako takich.
Inspirować się kimś bliskim lub poprosić go o pomoc
Jeśli ciężko jest nam zmotywować się do biegania czy innej aktywności, bierzmy przykład z kogoś bliskiego, znajomego, który ćwiczy.
– Skoro ona daje radę, a też ma dużo obowiązków, ja również dam. Tak sobie powinniśmy to tłumaczyć. Przy czym powinniśmy założyć, że przyjdą słabsze momenty, np. z powodu świąt, wyjazdów, choroby – radzi prof. Aleksandra Łuszczyńska.
Idealna sytuacja jest wtedy, gdy partner czy inna bliska osoba towarzyszy nam w treningach. Z tym że tutaj trzeba uważać na różnice w wydolności, zwłaszcza między kobietami i mężczyznami. Nie powinniśmy za wszelką cenę starać się dorównać lepszej od nas osobie, bo może się to skończyć przeciążeniami, urazami.
Natomiast bliska osoba powinna nas nagradzać za podejmowany przez nas trud. Chodzi o drobne gesty, np. czułe słowa, przytulenie, wyrażenie uznania i zachęcenie do kontynuowania.
Postanowienie noworoczne a aktywność w social mediach
Wiele osób wrzuca na swoje profile na Facebooku, Instagramie albo innym portalu swoje zamiary lub dokonania treningowe. Część robi to z próżności. Są jednak tacy, którzy szukają w tym motywacji. Mają nadzieję, że dzięki temu będą realizować swoje postanowienie noworoczne.
Ekspertka radzi, by tego nie robić. To tylko wzmaga na nas presję, która w tym przypadku może przybrać negatywne skutki. Jeśli już upubliczniamy swoją aktywność, róbmy to tylko względem bliskich nam osób.
Skupiać się na natychmiastowych efektach biegania
Zapewne każdy słyszał o korzystnym wpływie uprawiania sportu na zdrowie fizyczne. Z tym że większość tych pozytywnych skutków, w tym redukcja tkanki tłuszczowej, pojawia się dopiero po jakimś czasie systematycznej aktywności.
Brak szybko zauważalnych i pożądanych efektów ćwiczeń czy wyrzeczeń może frustrować i zniechęcać do podejmowania i kontynuowania biegania. Tak właśnie postanowienie noworoczne się fikcją.
Jednak część pozytywnych skutków, zwłaszcza na zdrowie psychiczne, można dostrzec praktycznie od razu. Prof. Łuszczyńska radzi, by na początku to o nich myśleć w kontekście nagrody. Chodzi np. o:
- dobre słowo od partnera,
- podziw znajomych,
- wzrost poczucia własnej sprawczości i samooceny („udaje mi się”, „daję radę”, „stać mnie na to”, „jestem w stanie to robić”).
Wg niej po 2-3 miesiącach regularnych treningów (3 x tydzień, umiarkowana intensywność, max 40-60 minut) zmienia się reakcja organizmu na stres i nasze postrzeganie kryzysowych sytuacji. Obniża się poziom lęku. Depresja staje się mniej dokuczliwa.
– Po tym czasie odczuwamy stres jako mniejszy, w subiektywnym odczuciu staje się on dla nas mniej intensywny. Zmiana odbywa się też na poziomie fizjologicznym, ponieważ pod wpływem stresujących bodźców organizm wydziela mniej negatywnych hormonów i krócej na nie reaguje – mówi prof. Łuszczyńska.
Pod wpływem sportu zwiększa się również nasza odporność. Spada prawdopodobieństwo złapania infekcji, a jeśli już do niej dojdzie, szybciej sobie z nią radzimy.
– Nasz organizm szybciej i sprawniej reaguje na patogeny, czyli bakterie i wirusy, z jakimi się styka – dodaje.
Dodaj komentarz